Gecontracteerd werk heeft zijn voordelen. Je kunt figuurlijk "je eigen baas zijn", je schema aanpassen of een bedrijf opbouwen op basis van je handelservaring. Je kunt contractwerk zelfs als bijbaan gebruiken in moeilijke tijden of als je druk naar school gaat.
Sommige (maar niet alle) van deze voordelen worden overgedragen naar de gecontracteerde banen van Uber of Instacart, die hebben bijgedragen aan de uitbreiding van het Amerikaanse personeelsbestand en economische zekerheid bieden aan sommige Amerikaanse gezinnen.
Optredens zoals autorijden voor Uber zijn geweldig voor mensen die geen traditionele fulltime baan kunnen vinden vanwege onervarenheid, gebrek aan opleiding of een handicap. Ze zijn ook geweldig voor mensen die een flexibele bijbaan of een tijdelijke fulltime baan nodig hebben, omdat je zo veel of zo weinig kunt werken als je wilt.
Dit is de belangrijkste reden waarom mensen zoveel over de gig-economie praten. Gecontracteerd werk met een lage toetredingsdrempel is nuttig voor gezinnen met lage inkomens, en het heeft geholpen om het personeelsbestand uit te breiden op manieren die traditioneel werk niet kan.
Natuurlijk is de gig-economie niet perfect
De gig-economie is nuttig voor sommige gezinnen, maar het heeft veel pers gekregen vanwege zijn gebreken.
Nogmaals, de grootste kracht van Uber, Lyft en Instacart is dat het flexibele banen met een laag inkomen zijn met een lage toetredingsdrempel. Maar dat kan ook als een fout worden gezien. Onafhankelijke contractanten hebben niet de rechten van volwaardige werknemers, wat betekent dat de 15,8 miljoen Amerikanen die fulltime een "optreden" werken, geen federaal minimumloon of een door de werkgever verstrekte ziektekostenverzekering hebben. Ze moeten ook de totale kosten van loonbelasting betalen voor sociale zekerheid en Medicare. Wetten die bedoeld zijn om werknemers met een laag inkomen te beschermen, zijn alleen van toepassing op banen, niet op optredens waar je technisch "voor jezelf werkt", zelfs als je alleen maar voor Uber rijdt.
Dat is niet erg als je werkt in een vak zoals de bouw of freelance schrijven, waar de vaardigheden die je ontwikkelt werkend kunnen leiden tot betere kansen en financiële zekerheid. Maar het is een groot probleem als je fulltime werkt bij een klusje met een laag inkomen zoals Uber, dat geen mogelijkheden biedt voor opwaartse mobiliteit. Het is begrijpelijk dat sommige mensen vastlopen in deze banen, en na verloop van tijd beginnen ze zich uitgebuit te voelen.
Dit is niet het enige probleem dat mensen hebben met de gig-economie, maar het is een veelgehoorde klacht die de woorden "gig-economie" in het nieuws blijft duwen. En natuurlijk is er geen gemakkelijke oplossing. Moderne taxi- en bezorgdiensten vertrouwen voor hun succes op gecontracteerd werk, en sommige mensen werken graag in het systeem zoals het is.
Al met al worden de woorden "gig-economie" gebruikt om een algemene toename van contractwerk te beschrijven, met een bijzondere focus op nieuwe banen met een laag inkomen, zoals autorijden voor Uber of boodschappen doen voor Instacart. Deze nieuwe banen (en de gig-economie als geheel) worden vaak geprezen omdat ze fungeren als een financiële reddingslijn, maar ze worden ook routinematig bekritiseerd omdat ze uitbuitend zijn.
